polegać

Polish

Etymology

From po- +‎ lec +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈlɛ.ɡat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɡat͡ɕ
  • Syllabification: po‧le‧gać

Verb

polegać impf

  1. (intransitive) to rely, to depend, to trust [+ na (locative) = on/in something]

Conjugation
Conjugation of polegać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polegać
present tense 1st polegam polegamy
2nd polegasz polegacie
3rd polega polegają
impersonal polega się
past tense 1st polegałem polegałam polegaliśmy polegałyśmy
2nd polegałeś polegałaś polegaliście polegałyście
3rd polegał polegała polegało polegali polegały
impersonal polegano
future tense 1st będę polegał,
będę polegać
 będę polegała,
będę polegać
 będziemy polegali,
będziemy polegać
 będziemy polegały,
będziemy polegać
2nd będziesz polegał,
będziesz polegać
 będziesz polegała,
będziesz polegać
 będziecie polegali,
będziecie polegać
 będziecie polegały,
będziecie polegać
3rd będzie polegał,
będzie polegać
 będzie polegała,
będzie polegać
 będzie polegało,
będzie polegać
 będą polegali,
będą polegać
 będą polegały,
będą polegać
impersonal będzie polegać się
conditional 1st polegałbym polegałabym polegalibyśmy polegałybyśmy
2nd polegałbyś polegałabyś polegalibyście polegałybyście
3rd polegałby polegałaby polegałoby polegaliby polegałyby
impersonal polegano by
imperative 1st niech polegam polegajmy
2nd polegaj polegajcie
3rd niech polega niech polegają
active adjectival participle polegający polegająca polegające polegający polegające
passive adjectival participle polegany polegana polegane polegani polegane
contemporary adverbial participle polegając
verbal noun poleganie

Further reading
  • polegać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polegać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.