poluźnić

Polish

Etymology

From po- +‎ luźny +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈluʑ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧luź‧nić

Verb

poluźnić pf (imperfective poluźniać)

  1. (transitive) to loosen (to make less tight)
  2. (transitive, colloquial) to loosen (to free from restraint; to set at liberty)

Conjugation
Conjugation of poluźnić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poluźnić
future tense 1st poluźnię poluźnimy
2nd poluźnisz poluźnicie
3rd poluźni poluźnią
impersonal poluźni się
past tense 1st poluźniłem poluźniłam poluźniliśmy poluźniłyśmy
2nd poluźniłeś poluźniłaś poluźniliście poluźniłyście
3rd poluźnił poluźniła poluźniło poluźnili poluźniły
impersonal poluźniono
conditional 1st poluźniłbym poluźniłabym poluźnilibyśmy poluźniłybyśmy
2nd poluźniłbyś poluźniłabyś poluźnilibyście poluźniłybyście
3rd poluźniłby poluźniłaby poluźniłoby poluźniliby poluźniłyby
impersonal poluźniono by
imperative 1st niech poluźnię poluźnijmy
2nd poluźnij poluźnijcie
3rd niech poluźni niech poluźnią
passive adjectival participle poluźniony poluźniona poluźnione poluźnieni poluźnione
anterior adverbial participle poluźniwszy
verbal noun poluźnienie

Further reading
  • poluźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poluźnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.