polubić

Polish

Etymology

From po- +‎ lubić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈlu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: po‧lu‧bić

Verb

polubić pf

  1. (transitive) to take to, to take a liking to, to take a shine to, to come to like

Conjugation
Conjugation of polubić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polubić
future tense 1st polubię polubimy
2nd polubisz polubicie
3rd polubi polubią
impersonal polubi się
past tense 1st polubiłem polubiłam polubiliśmy polubiłyśmy
2nd polubiłeś polubiłaś polubiliście polubiłyście
3rd polubił polubiła polubiło polubili polubiły
impersonal polubiono
conditional 1st polubiłbym polubiłabym polubilibyśmy polubiłybyśmy
2nd polubiłbyś polubiłabyś polubilibyście polubiłybyście
3rd polubiłby polubiłaby polubiłoby polubiliby polubiłyby
impersonal polubiono by
imperative 1st niech polubię polubmy
2nd polub polubcie
3rd niech polubi niech polubią
passive adjectival participle polubiony polubiona polubione polubieni polubione
anterior adverbial participle polubiwszy
verbal noun polubienie

Further reading
  • polubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.