ponowić

Polish

Etymology

From po- +‎ nowy +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈnɔ.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvit͡ɕ
  • Syllabification: po‧no‧wić

Verb

ponowić pf (imperfective ponawiać)

  1. (transitive) to redo, to repeat, to retry
  2. (reflexive) to repeat oneself

Conjugation
Conjugation of ponowić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ponowić
future tense 1st ponowię ponowimy
2nd ponowisz ponowicie
3rd ponowi ponowią
impersonal ponowi się
past tense 1st ponowiłem ponowiłam ponowiliśmy ponowiłyśmy
2nd ponowiłeś ponowiłaś ponowiliście ponowiłyście
3rd ponowił ponowiła ponowiło ponowili ponowiły
impersonal ponowiono
conditional 1st ponowiłbym ponowiłabym ponowilibyśmy ponowiłybyśmy
2nd ponowiłbyś ponowiłabyś ponowilibyście ponowiłybyście
3rd ponowiłby ponowiłaby ponowiłoby ponowiliby ponowiłyby
impersonal ponowiono by
imperative 1st niech ponowię ponówmy
2nd ponów ponówcie
3rd niech ponowi niech ponowią
passive adjectival participle ponowiony ponowiona ponowione ponowieni ponowione
anterior adverbial participle ponowiwszy
verbal noun ponowienie

Further reading
  • ponowić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ponowić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.