popsuć

Polish

Etymology

From po- +‎ psuć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.psut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpsut͡ɕ
  • Syllabification: po‧psuć

Verb

popsuć pf (imperfective psuć)

  1. (transitive) to break (cause to stop working)
  2. (reflexive) to break, to break down, to go kaput

Conjugation
Conjugation of popsuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive popsuć
future tense 1st popsuję popsujemy
2nd popsujesz popsujecie
3rd popsuje popsują
impersonal popsuje się
past tense 1st popsułem popsułam popsuliśmy popsułyśmy
2nd popsułeś popsułaś popsuliście popsułyście
3rd popsuł popsuła popsuło popsuli popsuły
impersonal popsuto
conditional 1st popsułbym popsułabym popsulibyśmy popsułybyśmy
2nd popsułbyś popsułabyś popsulibyście popsułybyście
3rd popsułby popsułaby popsułoby popsuliby popsułyby
impersonal popsuto by
imperative 1st niech popsuję popsujmy
2nd popsuj popsujcie
3rd niech popsuje niech popsują
passive adjectival participle popsuty popsuta popsute popsuci popsute
anterior adverbial participle popsuwszy
verbal noun popsucie

Further reading
  • popsuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • popsuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.