potrafić

Polish

Etymology

From po- +‎ trafić. Cognate with Rusyn потрафити (potrafyty).

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔtˈra.fit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: pot‧ra‧fić

Verb

potrafić impf or pf

  1. (intransitive, auxiliary) can (to be able)

Conjugation
Conjugation of potrafić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potrafić
present tense 1st potrafię potrafimy
2nd potrafisz potraficie
3rd potrafi potrafią
impersonal potrafi się
past tense 1st potrafiłem potrafiłam potrafiliśmy potrafiłyśmy
2nd potrafiłeś potrafiłaś potrafiliście potrafiłyście
3rd potrafił potrafiła potrafiło potrafili potrafiły
future tense 1st będę potrafił,
będę potrafić
 będę potrafiła,
będę potrafić
 będziemy potrafili,
będziemy potrafić
 będziemy potrafiły,
będziemy potrafić
2nd będziesz potrafił,
będziesz potrafić
 będziesz potrafiła,
będziesz potrafić
 będziecie potrafili,
będziecie potrafić
 będziecie potrafiły,
będziecie potrafić
3rd będzie potrafił,
będzie potrafić
 będzie potrafiła,
będzie potrafić
 będzie potrafiło,
będzie potrafić
 będą potrafili,
będą potrafić
 będą potrafiły,
będą potrafić
impersonal będzie potrafić się
conditional 1st potrafiłbym potrafiłabym potrafilibyśmy potrafiłybyśmy
2nd potrafiłbyś potrafiłabyś potrafilibyście potrafiłybyście
3rd potrafiłby potrafiłaby potrafiłoby potrafiliby potrafiłyby
imperative 1st — —
2nd — —
3rd — —
active adjectival participle potrafiący potrafiąca potrafiące potrafiący potrafiące
contemporary adverbial participle potrafiąc

Further reading
  • potrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • potrafić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.