potroić

Polish

Etymology

From po- +‎ troić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈtrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: po‧tro‧ić

Verb

potroić pf (imperfective potrajać)

  1. (transitive) to triple (to multiply by three, to make thrice as large)
  2. (reflexive) to triple (to become thrice as large)

Conjugation
Conjugation of potroić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potroić
future tense 1st potroję potroimy
2nd potroisz potroicie
3rd potroi potroją
impersonal potroi się
past tense 1st potroiłem potroiłam potroiliśmy potroiłyśmy
2nd potroiłeś potroiłaś potroiliście potroiłyście
3rd potroił potroiła potroiło potroili potroiły
impersonal potrojono
conditional 1st potroiłbym potroiłabym potroilibyśmy potroiłybyśmy
2nd potroiłbyś potroiłabyś potroilibyście potroiłybyście
3rd potroiłby potroiłaby potroiłoby potroiliby potroiłyby
impersonal potrojono by
imperative 1st niech potroję potrójmy
2nd potrój potrójcie
3rd niech potroi niech potroją
passive adjectival participle potrojony potrojona potrojone potrojeni potrojone
anterior adverbial participle potroiwszy
verbal noun potrojenie

Further reading
  • potroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • potroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.