powybijać

Polish

Etymology

From po- +‎ wybijać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.vɨˈbi.jat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ijat͡ɕ
  • Syllabification: po‧wy‧bi‧jać

Verb

powybijać pf

  1. (transitive) to make holes in many things, to break many things by hitting
  2. (transitive) to cull, to kill off
    Synonyms: wybić, pozabijać
  3. (transitive) to emboss many things

Conjugation
Conjugation of powybijać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive powybijać
future tense 1st powybijam powybijamy
2nd powybijasz powybijacie
3rd powybija powybijają
impersonal powybija się
past tense 1st powybijałem powybijałam powybijaliśmy powybijałyśmy
2nd powybijałeś powybijałaś powybijaliście powybijałyście
3rd powybijał powybijała powybijało powybijali powybijały
impersonal powybijano
conditional 1st powybijałbym powybijałabym powybijalibyśmy powybijałybyśmy
2nd powybijałbyś powybijałabyś powybijalibyście powybijałybyście
3rd powybijałby powybijałaby powybijałoby powybijaliby powybijałyby
impersonal powybijano by
imperative 1st niech powybijam powybijajmy
2nd powybijaj powybijajcie
3rd niech powybija niech powybijają
passive adjectival participle powybijany powybijana powybijane powybijani powybijane
anterior adverbial participle powybijawszy
verbal noun powybijanie

Further reading
  • powybijać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powybijać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.