praecognitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecognoscō.

Participle

praecognitus m (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second declension

  1. foreknown, foreseen

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praecognitus praecognita praecognitum praecognitī praecognitae praecognita
Genitive praecognitī praecognitae praecognitī praecognitōrum praecognitārum praecognitōrum
Dative praecognitō praecognitae praecognitō praecognitīs praecognitīs praecognitīs
Accusative praecognitum praecognitam praecognitum praecognitōs praecognitās praecognita
Ablative praecognitō praecognitā praecognitō praecognitīs praecognitīs praecognitīs
Vocative praecognite praecognita praecognitum praecognitī praecognitae praecognita
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.