praedatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praedor.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praedātus | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
| Genitive | praedātī | praedātae | praedātī | praedātōrum | praedātārum | praedātōrum | |
| Dative | praedātō | praedātō | praedātīs | ||||
| Accusative | praedātum | praedātam | praedātum | praedātōs | praedātās | praedāta | |
| Ablative | praedātō | praedātā | praedātō | praedātīs | |||
| Vocative | praedāte | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
References
- “praedatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praedatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.