praeiudicans
Latin
Etymology
Present participle of praeiūdicō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praeiūdicāns | praeiūdicāns | praeiūdicantēs | praeiūdicantia | |
| Genitive | praeiūdicantis | praeiūdicantis | praeiūdicantium | praeiūdicantium | |
| Dative | praeiūdicantī | praeiūdicantī | praeiūdicantibus | praeiūdicantibus | |
| Accusative | praeiūdicantem | praeiūdicāns | praeiūdicantēs, praeiūdicantīs | praeiūdicantia | |
| Ablative | praeiūdicante, praeiūdicantī1 | praeiūdicante, praeiūdicantī1 | praeiūdicantibus | praeiūdicantibus | |
| Vocative | praeiūdicāns | praeiūdicāns | praeiūdicantēs | praeiūdicantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.