praenuntians
Latin
Etymology
Present participle of praenuntiō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praenuntiāns | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | |
| Genitive | praenuntiantis | praenuntiantis | praenuntiantium | praenuntiantium | |
| Dative | praenuntiantī | praenuntiantī | praenuntiantibus | praenuntiantibus | |
| Accusative | praenuntiantem | praenuntiāns | praenuntiantēs, praenuntiantīs | praenuntiantia | |
| Ablative | praenuntiante, praenuntiantī1 | praenuntiante, praenuntiantī1 | praenuntiantibus | praenuntiantibus | |
| Vocative | praenuntiāns | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.