praerogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praerogō (“ask first; pay in advance”).
Participle
praerogātus (feminine praerogāta, neuter praerogātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praerogātus | praerogāta | praerogātum | praerogātī | praerogātae | praerogāta | |
| Genitive | praerogātī | praerogātae | praerogātī | praerogātōrum | praerogātārum | praerogātōrum | |
| Dative | praerogātō | praerogātō | praerogātīs | ||||
| Accusative | praerogātum | praerogātam | praerogātum | praerogātōs | praerogātās | praerogāta | |
| Ablative | praerogātō | praerogātā | praerogātō | praerogātīs | |||
| Vocative | praerogāte | praerogāta | praerogātum | praerogātī | praerogātae | praerogāta | |
References
- “praerogatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praerogatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.