praestituens
Latin
Etymology
Present participle of praestituō.
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praestituēns | praestituēns | praestituentēs | praestituentia | |
| Genitive | praestituentis | praestituentis | praestituentium | praestituentium | |
| Dative | praestituentī | praestituentī | praestituentibus | praestituentibus | |
| Accusative | praestituentem | praestituēns | praestituentēs, praestituentīs | praestituentia | |
| Ablative | praestituente, praestituentī1 | praestituente, praestituentī1 | praestituentibus | praestituentibus | |
| Vocative | praestituēns | praestituēns | praestituentēs | praestituentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.