praesumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praesūmō.
Participle
praesūmptus (feminine praesūmpta, neuter praesūmptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praesūmptus | praesūmpta | praesūmptum | praesūmptī | praesūmptae | praesūmpta | |
| Genitive | praesūmptī | praesūmptae | praesūmptī | praesūmptōrum | praesūmptārum | praesūmptōrum | |
| Dative | praesūmptō | praesūmptō | praesūmptīs | ||||
| Accusative | praesūmptum | praesūmptam | praesūmptum | praesūmptōs | praesūmptās | praesūmpta | |
| Ablative | praesūmptō | praesūmptā | praesūmptō | praesūmptīs | |||
| Vocative | praesūmpte | praesūmpta | praesūmptum | praesūmptī | praesūmptae | praesūmpta | |
References
- “praesumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praesumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.