prościć

Polish

Inherited from Old Polish prościć, from Proto-Slavic *prostiti. By surface analysis, prosty +‎ -ić.

prościć impf

(transitive, obsolete) to facilitate, to simplify, to straighten (to make easier or simplier, to cause to become straight)
Synonyms: prostować, upraszczać

Conjugation of prościć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		prościć
present tense	1^st	proszczę			prościmy
	2^nd	prościsz			prościcie
	3^rd	prości			proszczą
	impersonal	prości się
past tense	1^st	prościłem	prościłam		prościliśmy	prościłyśmy
	2^nd	prościłeś	prościłaś		prościliście	prościłyście
	3^rd	prościł	prościła	prościło	prościli	prościły
	impersonal	proszczono
future tense	1^st	będę prościł, będę prościć	będę prościła, będę prościć		będziemy prościli, będziemy prościć	będziemy prościły, będziemy prościć
	2^nd	będziesz prościł, będziesz prościć	będziesz prościła, będziesz prościć		będziecie prościli, będziecie prościć	będziecie prościły, będziecie prościć
	3^rd	będzie prościł, będzie prościć	będzie prościła, będzie prościć	będzie prościło, będzie prościć	będą prościli, będą prościć	będą prościły, będą prościć
	impersonal	będzie prościć się
conditional	1^st	prościłbym	prościłabym		prościlibyśmy	prościłybyśmy
	2^nd	prościłbyś	prościłabyś		prościlibyście	prościłybyście
	3^rd	prościłby	prościłaby	prościłoby	prościliby	prościłyby
	impersonal	proszczono by
imperative	1^st	niech proszczę			prośćmy
	2^nd	prość			prośćcie
	3^rd	niech prości			niech proszczą
active adjectival participle		proszczący	proszcząca	proszczące	proszczący	proszczące
passive adjectival participle		proszczony	proszczona	proszczone	proszczeni	proszczone
contemporary adverbial participle		proszcząc
verbal noun		proszczenie