probrus
Latin
Etymology
From probrum.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpro.brus/, [ˈprɔbrʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpro.brus/, [ˈprɔːbrus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | probrus | probra | probrum | probrī | probrae | probra | |
| Genitive | probrī | probrae | probrī | probrōrum | probrārum | probrōrum | |
| Dative | probrō | probrō | probrīs | ||||
| Accusative | probrum | probram | probrum | probrōs | probrās | probra | |
| Ablative | probrō | probrā | probrō | probrīs | |||
| Vocative | probre | probra | probrum | probrī | probrae | probra | |
References
- “probrus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- probrus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.