procidens
Latin
Etymology
Present participle of prōcidō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | prōcidēns | prōcidēns | prōcidentēs | prōcidentia | |
| Genitive | prōcidentis | prōcidentis | prōcidentium | prōcidentium | |
| Dative | prōcidentī | prōcidentī | prōcidentibus | prōcidentibus | |
| Accusative | prōcidentem | prōcidēns | prōcidentēs | prōcidentia | |
| Ablative | prōcidentī | prōcidentī | prōcidentibus | prōcidentibus | |
| Vocative | prōcidēns | prōcidēns | prōcidentēs | prōcidentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.