prodicens
Latin
    
    Etymology
    
Present participle of prōdīcō.
Inflection
    
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | prōdīcēns | prōdīcēns | prōdīcentēs | prōdīcentia | |
| Genitive | prōdīcentis | prōdīcentis | prōdīcentium | prōdīcentium | |
| Dative | prōdīcentī | prōdīcentī | prōdīcentibus | prōdīcentibus | |
| Accusative | prōdīcentem | prōdīcēns | prōdīcentēs, prōdīcentīs | prōdīcentia | |
| Ablative | prōdīcente, prōdīcentī1 | prōdīcente, prōdīcentī1 | prōdīcentibus | prōdīcentibus | |
| Vocative | prōdīcēns | prōdīcēns | prōdīcentēs | prōdīcentia | |
1When used purely as an adjective.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.