profanatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of profānō.
Participle
profānātus m (feminine profānāta, neuter profānātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | profānātus | profānāta | profānātum | profānātī | profānātae | profānāta | |
| Genitive | profānātī | profānātae | profānātī | profānātōrum | profānātārum | profānātōrum | |
| Dative | profānātō | profānātae | profānātō | profānātīs | profānātīs | profānātīs | |
| Accusative | profānātum | profānātam | profānātum | profānātōs | profānātās | profānāta | |
| Ablative | profānātō | profānātā | profānātō | profānātīs | profānātīs | profānātīs | |
| Vocative | profānāte | profānāta | profānātum | profānātī | profānātae | profānāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.