promeritus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prōmereō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | prōmeritus | prōmerita | prōmeritum | prōmeritī | prōmeritae | prōmerita | |
| Genitive | prōmeritī | prōmeritae | prōmeritī | prōmeritōrum | prōmeritārum | prōmeritōrum | |
| Dative | prōmeritō | prōmeritae | prōmeritō | prōmeritīs | prōmeritīs | prōmeritīs | |
| Accusative | prōmeritum | prōmeritam | prōmeritum | prōmeritōs | prōmeritās | prōmerita | |
| Ablative | prōmeritō | prōmeritā | prōmeritō | prōmeritīs | prōmeritīs | prōmeritīs | |
| Vocative | prōmerite | prōmerita | prōmeritum | prōmeritī | prōmeritae | prōmerita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.