pronomen
See also: Pronomen
Czech
    
    Pronunciation
    
- IPA(key): [ˈpronomɛn]
- Rhymes: -omɛn
Declension
    
Danish
    
    
Pronunciation
    
- IPA(key): /pronoːmən/, [pʰʁ̥oˈnoːmən]
Inflection
    
Declension of pronomen
| neuter gender | Singular | Plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | pronomen | pronomenet | pronomener pronominer | pronomenerne pronominerne | 
| genitive | pronomens | pronomenets | pronomeners pronominers | pronomenernes pronominernes | 
Synonyms
    
- stedord n
References
    
Dutch
    
    
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˌproːˈnoː.mən/, /ˌproːˈnoː.mɛn/
- Audio - (file) 
- Hyphenation: pro‧no‧men
Latin
    
    Etymology
    
From prō (“instead of”) + nōmen (“name; in grammar: noun (sensu lato)”), a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /proːˈnoː.men/, [proːˈnoːmɛn]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /proˈno.men/, [proˈnɔːmen]
Declension
    
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | prōnōmen | prōnōmina | 
| Genitive | prōnōminis | prōnōminum | 
| Dative | prōnōminī | prōnōminibus | 
| Accusative | prōnōmen | prōnōmina | 
| Ablative | prōnōmine | prōnōminibus | 
| Vocative | prōnōmen | prōnōmina | 
Hyponyms
    
- pronomen substantivum, pronomen adjectivum (= substantival pronoun, adjectival pronoun)
- pronomen demonstrativum, pronomen determinativum, pronomen improprium, pronomen indefinitum, pronomen interrogativum, pronomen personale, pronomen possessivum, pronomen reciprocum, pronomem reflexivum, pronomen relativum
Related terms
    
- prōnōminālis
- prōnōminātiō
- prōnōminō
References
    
- “pronomen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pronomen in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Norwegian Bokmål
    
    
Noun
    
pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen or pronomener, definite plural pronomena or pronomenene)
Derived terms
    
References
    
- “pronomen” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
    
    
Noun
    
pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen, definite plural pronomena)
References
    
- “pronomen” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
    
    Etymology
    
From Latin prōnōmen, from pro- + nomen, a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).
Declension
    
| Declension of pronomen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | pronomen | pronomenet | pronomen, pronomina | pronomenen, pronomina | 
| Genitive | pronomens | pronomenets | pronomens | pronomenens | 
Hyponyms
    
- demonstrativpronomen (demonstrativt pronomen)
- reflexivpronomen (reflexivt pronomen)
Descendants
    
- → Ingrian: pronomina
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.