proterritus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prōterreō.
Participle
prōterritus (feminine prōterrita, neuter prōterritum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | prōterritus | prōterrita | prōterritum | prōterritī | prōterritae | prōterrita | |
| Genitive | prōterritī | prōterritae | prōterritī | prōterritōrum | prōterritārum | prōterritōrum | |
| Dative | prōterritō | prōterritō | prōterritīs | ||||
| Accusative | prōterritum | prōterritam | prōterritum | prōterritōs | prōterritās | prōterrita | |
| Ablative | prōterritō | prōterritā | prōterritō | prōterritīs | |||
| Vocative | prōterrite | prōterrita | prōterritum | prōterritī | prōterritae | prōterrita | |
References
- “proterritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- proterritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.