pruknąć

Polish

Etymology

From prukać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpruk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: pruk‧nąć

Verb

pruknąć pf (imperfective prukać)

  1. (intransitive, colloquial) to break wind
    Synonyms: zebździć się, pierdnąć

Conjugation
Conjugation of pruknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pruknąć
future tense 1st pruknę prukniemy
2nd prukniesz prukniecie
3rd pruknie prukną
impersonal pruknie się
past tense 1st pruknąłem pruknęłam pruknęliśmy pruknęłyśmy
2nd pruknąłeś pruknęłaś pruknęliście pruknęłyście
3rd pruknął pruknęła pruknęło pruknęli pruknęły
impersonal pruknięto
conditional 1st pruknąłbym pruknęłabym pruknęlibyśmy pruknęłybyśmy
2nd pruknąłbyś pruknęłabyś pruknęlibyście pruknęłybyście
3rd pruknąłby pruknęłaby pruknęłoby pruknęliby pruknęłyby
impersonal pruknięto by
imperative 1st niech pruknę pruknijmy
2nd pruknij pruknijcie
3rd niech pruknie niech prukną
anterior adverbial participle pruknąwszy
verbal noun pruknięcie

Further reading
  • pruknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pruknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.