przegonić

Polish

Etymology

From prze- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɛˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: prze‧go‧nić

Verb

przegonić pf (imperfective przeganiać)

  1. (transitive) to drive, to herd, to chase
  2. (transitive) to overtake, to pass, to overhaul
  3. (transitive) to overtake, to outdo (gain an advantage over)
  4. (transitive) to chase off, to shoo
  5. (transitive, colloquial) to chivy, to hurry

Conjugation
Conjugation of przegonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przegonić
future tense 1st przegonię przegonimy
2nd przegonisz przegonicie
3rd przegoni przegonią
impersonal przegoni się
past tense 1st przegoniłem przegoniłam przegoniliśmy przegoniłyśmy
2nd przegoniłeś przegoniłaś przegoniliście przegoniłyście
3rd przegonił przegoniła przegoniło przegonili przegoniły
impersonal przegoniono
conditional 1st przegoniłbym przegoniłabym przegonilibyśmy przegoniłybyśmy
2nd przegoniłbyś przegoniłabyś przegonilibyście przegoniłybyście
3rd przegoniłby przegoniłaby przegoniłoby przegoniliby przegoniłyby
impersonal przegoniono by
imperative 1st niech przegonię przegońmy
2nd przegoń przegońcie
3rd niech przegoni niech przegonią
passive adjectival participle przegoniony przegoniona przegonione przegonieni przegonione
anterior adverbial participle przegoniwszy
verbal noun przegonienie

Further reading
  • przegonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przegonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.