przekląć

Polish

Etymology

From prze- +‎ kląć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɛ.klɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛklɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: prze‧kląć

Verb

przekląć pf (imperfective przeklinać)

  1. (intransitive) to swear, to curse (to use vulgar language)
  2. (transitive) to curse, to imprecate, to missay [+accusative = someone/something]
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać
  3. (reflexive) to blame oneself
  4. (reflexive) to insult each other
  5. (reflexive) to curse each other

Conjugation
Conjugation of przekląć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przekląć
future tense 1st przeklnę przeklniemy
2nd przeklniesz przeklniecie
3rd przeklnie przeklną
impersonal przeklnie się
past tense 1st przekląłem przeklęłam przeklęliśmy przeklęłyśmy
2nd przekląłeś przeklęłaś przeklęliście przeklęłyście
3rd przeklął przeklęła przeklęło przeklęli przeklęły
impersonal przeklęto
conditional 1st przekląłbym przeklęłabym przeklęlibyśmy przeklęłybyśmy
2nd przekląłbyś przeklęłabyś przeklęlibyście przeklęłybyście
3rd przekląłby przeklęłaby przeklęłoby przeklęliby przeklęłyby
impersonal przeklęto by
imperative 1st niech przeklnę przeklnijmy
2nd przeklnij przeklnijcie
3rd niech przeklnie niech przeklną
passive adjectival participle przeklęty przeklęta przeklęte przeklęci przeklęte
anterior adverbial participle przeklnąwszy
verbal noun przeklęcie
noun

Further reading
  • przekląć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przekląć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.