przybiec

Polish

Etymology

From przy- +‎ biec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.bjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨbjɛt͡s
  • Syllabification: przy‧biec

Verb

przybiec pf (imperfective przybiegać)

  1. (intransitive) to run up to, to approach by running

Conjugation
Conjugation of przybiec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przybiec
future tense 1st przybiegnę przybiegniemy
2nd przybiegniesz przybiegniecie
3rd przybiegnie przybiegną
impersonal przybiegnie się
past tense 1st przybiegłem przybiegłam przybiegliśmy przybiegłyśmy
2nd przybiegłeś przybiegłaś przybiegliście przybiegłyście
3rd przybiegł przybiegła przybiegło przybiegli przybiegły
impersonal przybiegnięto
conditional 1st przybiegłbym przybiegłabym przybieglibyśmy przybiegłybyśmy
2nd przybiegłbyś przybiegłabyś przybieglibyście przybiegłybyście
3rd przybiegłby przybiegłaby przybiegłoby przybiegliby przybiegłyby
impersonal przybiegnięto by
imperative 1st niech przybiegnę przybiegnijmy
2nd przybiegnij przybiegnijcie
3rd niech przybiegnie niech przybiegną
anterior adverbial participle przybiegłszy
verbal noun przybiegnięcie

Further reading
  • przybiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przybiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.