przyczepić

Polish

Etymology

From przy- +‎ czepić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧cze‧pić

Verb

przyczepić pf (imperfective przyczepiać)

  1. (transitive) to attach, to tack
  2. (reflexive) to cling, to hang on, to stick
  3. (reflexive) to tag along

Conjugation
Conjugation of przyczepić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przyczepić
future tense 1st przyczepię przyczepimy
2nd przyczepisz przyczepicie
3rd przyczepi przyczepią
impersonal przyczepi się
past tense 1st przyczepiłem przyczepiłam przyczepiliśmy przyczepiłyśmy
2nd przyczepiłeś przyczepiłaś przyczepiliście przyczepiłyście
3rd przyczepił przyczepiła przyczepiło przyczepili przyczepiły
impersonal przyczepiono
conditional 1st przyczepiłbym przyczepiłabym przyczepilibyśmy przyczepiłybyśmy
2nd przyczepiłbyś przyczepiłabyś przyczepilibyście przyczepiłybyście
3rd przyczepiłby przyczepiłaby przyczepiłoby przyczepiliby przyczepiłyby
impersonal przyczepiono by
imperative 1st niech przyczepię przyczepmy
2nd przyczep przyczepcie
3rd niech przyczepi niech przyczepią
passive adjectival participle przyczepiony przyczepiona przyczepione przyczepieni przyczepione
anterior adverbial participle przyczepiwszy
verbal noun przyczepienie

Further reading
  • przyczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przyczepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.