przykuć

Polish

Etymology

From przy- +‎ kuć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.kut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨkut͡ɕ
  • Syllabification: przy‧kuć

Verb

przykuć pf (imperfective przykuwać)

  1. (transitive) to enchain, to chain
  2. (transitive, figuratively) to enthrall, to rivet, to fascinate

Conjugation
Conjugation of przykuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przykuć
future tense 1st przykuję przykujemy
2nd przykujesz przykujecie
3rd przykuje przykują
impersonal przykuje się
past tense 1st przykułem przykułam przykuliśmy przykułyśmy
2nd przykułeś przykułaś przykuliście przykułyście
3rd przykuł przykuła przykuło przykuli przykuły
impersonal przykuto
conditional 1st przykułbym przykułabym przykulibyśmy przykułybyśmy
2nd przykułbyś przykułabyś przykulibyście przykułybyście
3rd przykułby przykułaby przykułoby przykuliby przykułyby
impersonal przykuto by
imperative 1st niech przykuję przykujmy
2nd przykuj przykujcie
3rd niech przykuje niech przykują
passive adjectival participle przykuty przykuta przykute przykuci przykute
anterior adverbial participle przykuwszy
verbal noun przykucie

Further reading
  • przykuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przykuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.