przymówić

Polish

Etymology

From przy- +‎ mówić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈmu.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧mó‧wić

Verb

przymówić pf (imperfective przymawiać)

  1. (transitive) to rib, deride, jeer, jibe
  2. (reflexive) to dun (remind someone for something) [+ o (accusative) = what]

Conjugation
Conjugation of przymówić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przymówić
future tense 1st przymówię przymówimy
2nd przymówisz przymówicie
3rd przymówi przymówią
impersonal przymówi się
past tense 1st przymówiłem przymówiłam przymówiliśmy przymówiłyśmy
2nd przymówiłeś przymówiłaś przymówiliście przymówiłyście
3rd przymówił przymówiła przymówiło przymówili przymówiły
impersonal przymówiono
conditional 1st przymówiłbym przymówiłabym przymówilibyśmy przymówiłybyśmy
2nd przymówiłbyś przymówiłabyś przymówilibyście przymówiłybyście
3rd przymówiłby przymówiłaby przymówiłoby przymówiliby przymówiłyby
impersonal przymówiono by
imperative 1st niech przymówię przymówmy
2nd przymów przymówcie
3rd niech przymówi niech przymówią
passive adjectival participle przymówiony przymówiona przymówione przymówieni przymówione
anterior adverbial participle przymówiwszy
verbal noun przymówienie

Further reading
  • przymówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przymówić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.