przypalić

Polish

Etymology

From przy- +‎ palić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈpa.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧pa‧lić

Verb

przypalić pf (imperfective przypalać)

  1. (transitive) to scorch, to sear, to singe (burn the outside of)
  2. (transitive) to light (e.g. a cigarette, a match)
    Synonym: zapalić
  3. (reflexive) to become scorched, to become singed

Conjugation
Conjugation of przypalić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przypalić
future tense 1st przypalę przypalimy
2nd przypalisz przypalicie
3rd przypali przypalą
impersonal przypali się
past tense 1st przypaliłem przypaliłam przypaliliśmy przypaliłyśmy
2nd przypaliłeś przypaliłaś przypaliliście przypaliłyście
3rd przypalił przypaliła przypaliło przypalili przypaliły
impersonal przypalono
conditional 1st przypaliłbym przypaliłabym przypalilibyśmy przypaliłybyśmy
2nd przypaliłbyś przypaliłabyś przypalilibyście przypaliłybyście
3rd przypaliłby przypaliłaby przypaliłoby przypaliliby przypaliłyby
impersonal przypalono by
imperative 1st niech przypalę przypalmy
2nd przypal przypalcie
3rd niech przypali niech przypalą
passive adjectival participle przypalony przypalona przypalone przypaleni przypalone
anterior adverbial participle przypaliwszy
verbal noun przypalenie
nouns
  • przypalanie
  • przypalenie
  • przypalenizna
  • przypał

Further reading
  • przypalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przypalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.