pumilus
Latin
Etymology
Probably from Proto-Indo-European *peh₂w-, the same root of puer (“child”) and pūpus (“puppet”)[1].
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpuː.mi.lus/, [ˈpuːmɪɫ̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpu.mi.lus/, [ˈpuːmilus]
Declension
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | pūmilus | pūmilī |
| Genitive | pūmilī | pūmilōrum |
| Dative | pūmilō | pūmilīs |
| Accusative | pūmilum | pūmilōs |
| Ablative | pūmilō | pūmilīs |
| Vocative | pūmile | pūmilī |
Synonyms
Adjective
pūmilus (feminine pūmila, neuter pūmilum); first/second-declension adjective
- dwarf (especially as a taxonomic epithet)
Usage notes
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | pūmilus | pūmila | pūmilum | pūmilī | pūmilae | pūmila | |
| Genitive | pūmilī | pūmilae | pūmilī | pūmilōrum | pūmilārum | pūmilōrum | |
| Dative | pūmilō | pūmilō | pūmilīs | ||||
| Accusative | pūmilum | pūmilam | pūmilum | pūmilōs | pūmilās | pūmila | |
| Ablative | pūmilō | pūmilā | pūmilō | pūmilīs | |||
| Vocative | pūmile | pūmila | pūmilum | pūmilī | pūmilae | pūmila | |
Synonyms
Derived terms
References
- “pumilus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pumilus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Walde, Alois; Hofmann, Johann Baptist (1954), “pumilus”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2, 3rd edition, Heidelberg: Carl Winter, page 389
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.