quadrigonus
Latin
    
    Etymology
    
Macaronic compound of Latin quattuor (“four”) + Ancient Greek γῶνος (gônos, “angle, corner”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /kʷa.driˈɡoː.nus/, [kʷäd̪rɪˈɡoːnʊs̠]
 - (Ecclesiastical) IPA(key): /kwa.driˈɡo.nus/, [kwäd̪riˈɡɔːnus]
 
Adjective
    
quadrigōnus (feminine quadrigōna, neuter quadrigōnum); first/second-declension adjective
- tetragonal; four-angled; having four angles
 
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | quadrigōnus | quadrigōna | quadrigōnum | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōna | |
| Genitive | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōnī | quadrigōnōrum | quadrigōnārum | quadrigōnōrum | |
| Dative | quadrigōnō | quadrigōnō | quadrigōnīs | ||||
| Accusative | quadrigōnum | quadrigōnam | quadrigōnum | quadrigōnōs | quadrigōnās | quadrigōna | |
| Ablative | quadrigōnō | quadrigōnā | quadrigōnō | quadrigōnīs | |||
| Vocative | quadrigōne | quadrigōna | quadrigōnum | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōna | |
Related terms
    
References
    
- “quadrigonus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - quadrigonus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.