recordatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of recordor (“remember”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /re.korˈdaː.tus/, [rɛkɔrˈd̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /re.korˈda.tus/, [rekorˈd̪äːt̪us]
Participle
recordātus (feminine recordāta, neuter recordātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | recordātus | recordāta | recordātum | recordātī | recordātae | recordāta | |
| Genitive | recordātī | recordātae | recordātī | recordātōrum | recordātārum | recordātōrum | |
| Dative | recordātō | recordātō | recordātīs | ||||
| Accusative | recordātum | recordātam | recordātum | recordātōs | recordātās | recordāta | |
| Ablative | recordātō | recordātā | recordātō | recordātīs | |||
| Vocative | recordāte | recordāta | recordātum | recordātī | recordātae | recordāta | |
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | recordātus | recordātūs |
| Genitive | recordātūs | recordātuum |
| Dative | recordātuī | recordātibus |
| Accusative | recordātum | recordātūs |
| Ablative | recordātū | recordātibus |
| Vocative | recordātus | recordātūs |
References
- “recordatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- recordatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- recordatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.