recurvatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of recurvō.
Participle
recurvātus (feminine recurvāta, neuter recurvātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | recurvātus | recurvāta | recurvātum | recurvātī | recurvātae | recurvāta | |
| Genitive | recurvātī | recurvātae | recurvātī | recurvātōrum | recurvātārum | recurvātōrum | |
| Dative | recurvātō | recurvātō | recurvātīs | ||||
| Accusative | recurvātum | recurvātam | recurvātum | recurvātōs | recurvātās | recurvāta | |
| Ablative | recurvātō | recurvātā | recurvātō | recurvātīs | |||
| Vocative | recurvāte | recurvāta | recurvātum | recurvātī | recurvātae | recurvāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.