redigens
Latin
Etymology
Present participle of redigō.
Participle
redigēns m, f, n (genitive redigentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | redigēns | redigēns | redigentēs | redigentia | |
| Genitive | redigentis | redigentis | redigentium | redigentium | |
| Dative | redigentī | redigentī | redigentibus | redigentibus | |
| Accusative | redigentem | redigēns | redigentēs | redigentia | |
| Ablative | redigentī | redigentī | redigentibus | redigentibus | |
| Vocative | redigēns | redigēns | redigentēs | redigentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.