redimio
See also: redimió
Latin
Etymology
Uncertain. Perhaps related via PIE to domō (“I tame, subdue”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /reˈdi.mi.oː/, [rɛˈd̪ɪmioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /reˈdi.mi.o/, [reˈd̪iːmio]
Verb
redimiō (present infinitive redimīre, perfect active redimiī, supine redimītum); fourth conjugation
Conjugation
| Conjugation of redimiō (fourth conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | redimiō | redimīs | redimit | redimīmus | redimītis | redimiunt |
| imperfect | redimiēbam | redimiēbās | redimiēbat | redimiēbāmus | redimiēbātis | redimiēbant | |
| future | redimiam | redimiēs | redimiet | redimiēmus | redimiētis | redimient | |
| perfect | redimiī | redimiistī | redimiit | redimiimus | redimiistis | redimiērunt, redimiēre | |
| pluperfect | redimieram | redimierās | redimierat | redimierāmus | redimierātis | redimierant | |
| future perfect | redimierō | redimieris | redimierit | redimierimus | redimieritis | redimierint | |
| passive | present | redimior | redimīris, redimīre |
redimītur | redimīmur | redimīminī | redimiuntur |
| imperfect | redimiēbar | redimiēbāris, redimiēbāre |
redimiēbātur | redimiēbāmur | redimiēbāminī | redimiēbantur | |
| future | redimiar | redimiēris, redimiēre |
redimiētur | redimiēmur | redimiēminī | redimientur | |
| perfect | redimītus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | redimītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | redimītus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | redimiam | redimiās | redimiat | redimiāmus | redimiātis | redimiant |
| imperfect | redimīrem | redimīrēs | redimīret | redimīrēmus | redimīrētis | redimīrent | |
| perfect | redimierim | redimierīs | redimierit | redimierīmus | redimierītis | redimierint | |
| pluperfect | redimiissem | redimiissēs | redimiisset | redimiissēmus | redimiissētis | redimiissent | |
| passive | present | redimiar | redimiāris, redimiāre |
redimiātur | redimiāmur | redimiāminī | redimiantur |
| imperfect | redimīrer | redimīrēris, redimīrēre |
redimīrētur | redimīrēmur | redimīrēminī | redimīrentur | |
| perfect | redimītus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | redimītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | redimī | — | — | redimīte | — |
| future | — | redimītō | redimītō | — | redimītōte | redimiuntō | |
| passive | present | — | redimīre | — | — | redimīminī | — |
| future | — | redimītor | redimītor | — | — | redimiuntor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | redimīre | redimiisse | redimītūrum esse | redimīrī | redimītum esse | redimītum īrī | |
| participles | redimiēns | — | redimītūrus | — | redimītus | redimiendus, redimiundus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| redimiendī | redimiendō | redimiendum | redimiendō | redimītum | redimītū | ||
References
- “redimio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “redimio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- redimio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.