redolens
Latin
Etymology
Present participle of redoleō.
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | redolēns | redolēns | redolentēs | redolentia | |
| Genitive | redolentis | redolentis | redolentium | redolentium | |
| Dative | redolentī | redolentī | redolentibus | redolentibus | |
| Accusative | redolentem | redolēns | redolentēs, redolentīs | redolentia | |
| Ablative | redolente, redolentī1 | redolente, redolentī1 | redolentibus | redolentibus | |
| Vocative | redolēns | redolēns | redolentēs | redolentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.