remollitus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of remolliō.
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | remollītus | remollīta | remollītum | remollītī | remollītae | remollīta | |
| Genitive | remollītī | remollītae | remollītī | remollītōrum | remollītārum | remollītōrum | |
| Dative | remollītō | remollītae | remollītō | remollītīs | remollītīs | remollītīs | |
| Accusative | remollītum | remollītam | remollītum | remollītōs | remollītās | remollīta | |
| Ablative | remollītō | remollītā | remollītō | remollītīs | remollītīs | remollītīs | |
| Vocative | remollīte | remollīta | remollītum | remollītī | remollītae | remollīta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.