repudiatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of repudiō.
Participle
    
repudiātus m (feminine repudiāta, neuter repudiātum); first/second declension
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | repudiātus | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |
| Genitive | repudiātī | repudiātae | repudiātī | repudiātōrum | repudiātārum | repudiātōrum | |
| Dative | repudiātō | repudiātae | repudiātō | repudiātīs | repudiātīs | repudiātīs | |
| Accusative | repudiātum | repudiātam | repudiātum | repudiātōs | repudiātās | repudiāta | |
| Ablative | repudiātō | repudiātā | repudiātō | repudiātīs | repudiātīs | repudiātīs | |
| Vocative | repudiāte | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.