repugnatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of repugnō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | repugnātus | repugnāta | repugnātum | repugnātī | repugnātae | repugnāta | |
| Genitive | repugnātī | repugnātae | repugnātī | repugnātōrum | repugnātārum | repugnātōrum | |
| Dative | repugnātō | repugnātae | repugnātō | repugnātīs | repugnātīs | repugnātīs | |
| Accusative | repugnātum | repugnātam | repugnātum | repugnātōs | repugnātās | repugnāta | |
| Ablative | repugnātō | repugnātā | repugnātō | repugnātīs | repugnātīs | repugnātīs | |
| Vocative | repugnāte | repugnāta | repugnātum | repugnātī | repugnātae | repugnāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.