repulsurus
Latin
Etymology
Future active participle of repellō.
Participle
repulsūrus m (feminine repulsūra, neuter repulsūrum); first/second declension
- about to repel
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | repulsūrus | repulsūra | repulsūrum | repulsūrī | repulsūrae | repulsūra | |
| Genitive | repulsūrī | repulsūrae | repulsūrī | repulsūrōrum | repulsūrārum | repulsūrōrum | |
| Dative | repulsūrō | repulsūrae | repulsūrō | repulsūrīs | repulsūrīs | repulsūrīs | |
| Accusative | repulsūrum | repulsūram | repulsūrum | repulsūrōs | repulsūrās | repulsūra | |
| Ablative | repulsūrō | repulsūrā | repulsūrō | repulsūrīs | repulsūrīs | repulsūrīs | |
| Vocative | repulsūre | repulsūra | repulsūrum | repulsūrī | repulsūrae | repulsūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.