retribuens
Latin
Etymology
Present participle of retribuō.
Participle
retribuēns m, f, n (genitive retribuentis); third declension
- returning, repaying (money)
- recompensing
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | retribuēns | retribuēns | retribuentēs | retribuentia | |
| Genitive | retribuentis | retribuentis | retribuentium | retribuentium | |
| Dative | retribuentī | retribuentī | retribuentibus | retribuentibus | |
| Accusative | retribuentem | retribuēns | retribuentēs, retribuentīs | retribuentia | |
| Ablative | retribuente, retribuentī1 | retribuente, retribuentī1 | retribuentibus | retribuentibus | |
| Vocative | retribuēns | retribuēns | retribuentēs | retribuentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.