ricitare
Italian
    
    
Verb
    
ricitàre (first-person singular present ricìto, first-person singular past historic ricitài, past participle ricitàto, auxiliary avére)
- to summon etc. again
Conjugation
    
    Conjugation of ricitàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ricitàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | ricitàndo | |||
| present participle | ricitànte | past participle | ricitàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse | 
| present | ricìto | ricìti | ricìta | ricitiàmo | ricitàte | ricìtano | 
| imperfect | ricitàvo | ricitàvi | ricitàva | ricitavàmo | ricitavàte | ricitàvano | 
| past historic | ricitài | ricitàsti | ricitò | ricitàmmo | ricitàste | ricitàrono | 
| future | riciterò | riciterài | riciterà | riciterémo | riciteréte | riciterànno | 
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse | 
| present | riciterèi | riciterésti | riciterèbbe, riciterébbe | riciterémmo | riciteréste | riciterèbbero, riciterébbero | 
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse | 
| present | ricìti | ricìti | ricìti | ricitiàmo | ricitiàte | ricìtino | 
| imperfect | ricitàssi | ricitàssi | ricitàsse | ricitàssimo | ricitàste | ricitàssero | 
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro | 
| ricìta | ricìti | ricitiàmo | ricitàte | ricìtino | ||
| negative imperative | non ricitàre | non ricìti | non ricitiàmo | non ricitàte | non ricìtino | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.