rituonare

Italian

Etymology

From ri- +‎ tuonare.

Verb

rituonàre (first-person singular present rituòno, first-person singular past historic rituonài, past participle rituonàto, auxiliary avére or èssere)

to thunder again

Conjugation

Conjugation of rituonàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

person	singular			plural
infinitive	rituonàre
auxiliary verb		avére, èssere	gerund		rituonàndo
present participle		rituonànte	past participle		rituonàto
person	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	rituòno	rituòni	rituòna	rituoniàmo	rituonàte	rituònano
imperfect	rituonàvo	rituonàvi	rituonàva	rituonavàmo	rituonavàte	rituonàvano
past historic	rituonài	rituonàsti	rituonò	rituonàmmo	rituonàste	rituonàrono
future	rituonerò	rituonerài	rituonerà	rituonerémo	rituoneréte	rituonerànno
conditional	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	rituonerèi	rituonerésti	rituonerèbbe, rituonerébbe	rituonerémmo	rituoneréste	rituonerèbbero, rituonerébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	rituòni	rituòni	rituòni	rituoniàmo	rituoniàte	rituònino
imperfect	rituonàssi	rituonàssi	rituonàsse	rituonàssimo	rituonàste	rituonàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
imperative		rituòna	rituòni	rituoniàmo	rituonàte	rituònino
negative imperative		non rituonàre	non rituòni	non rituoniàmo	non rituonàte	non rituònino

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.