rofinn
Icelandic
Etymology 1
From the verb rjúfa (“to break, to sever”).
Declension
positive (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | rofinn | rofin | rofið |
| accusative | rofinn | rofna | rofið |
| dative | rofnum | rofinni | rofnu |
| genitive | rofins | rofinnar | rofins |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | rofnir | rofnar | rofin |
| accusative | rofna | rofnar | rofin |
| dative | rofnum | rofnum | rofnum |
| genitive | rofinna | rofinna | rofinna |
positive (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | rofni | rofna | rofna |
| accusative | rofna | rofnu | rofna |
| dative | rofna | rofnu | rofna |
| genitive | rofna | rofnu | rofna |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | rofnu | rofnu | rofnu |
| accusative | rofnu | rofnu | rofnu |
| dative | rofnu | rofnu | rofnu |
| genitive | rofnu | rofnu | rofnu |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.