rogatus
Latin
Etymology 1
From rogō (“ask; request”).
Noun
rogātus m (genitive rogātūs); fourth declension
- An asking, requesting; request, suit, entreaty.
Declension
Only known form is in the ablative singular. Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | rogātus | rogātūs |
| Genitive | rogātūs | rogātuum |
| Dative | rogātuī | rogātibus |
| Accusative | rogātum | rogātūs |
| Ablative | rogātū | rogātibus |
| Vocative | rogātus | rogātūs |
Related terms
Etymology 2
Perfect passive participle of rogō (“ask; request”).
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | rogātus | rogāta | rogātum | rogātī | rogātae | rogāta | |
| Genitive | rogātī | rogātae | rogātī | rogātōrum | rogātārum | rogātōrum | |
| Dative | rogātō | rogātō | rogātīs | ||||
| Accusative | rogātum | rogātam | rogātum | rogātōs | rogātās | rogāta | |
| Ablative | rogātō | rogātā | rogātō | rogātīs | |||
| Vocative | rogāte | rogāta | rogātum | rogātī | rogātae | rogāta | |
References
- “rogatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “rogatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rogatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rogatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.