rozbiec

Polish

Etymology

From roz- +‎ biec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔz.bjɛt͡s/
  • Rhymes: -ɔzbjɛt͡s
  • Syllabification: roz‧biec

Verb

rozbiec pf (imperfective rozbiegać)

  1. (reflexive) to run away from one another, to run in different directions
  2. (reflexive) to fan out, to scatter, to diverge

Conjugation
Conjugation of rozbiec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozbiec
future tense 1st rozbiegnę rozbiegniemy
2nd rozbiegniesz rozbiegniecie
3rd rozbiegnie rozbiegną
impersonal rozbiegnie się
past tense 1st rozbiegłem rozbiegłam rozbiegliśmy rozbiegłyśmy
2nd rozbiegłeś rozbiegłaś rozbiegliście rozbiegłyście
3rd rozbiegł rozbiegła rozbiegło rozbiegli rozbiegły
impersonal rozbiegnięto
conditional 1st rozbiegłbym rozbiegłabym rozbieglibyśmy rozbiegłybyśmy
2nd rozbiegłbyś rozbiegłabyś rozbieglibyście rozbiegłybyście
3rd rozbiegłby rozbiegłaby rozbiegłoby rozbiegliby rozbiegłyby
impersonal rozbiegnięto by
imperative 1st niech rozbiegnę rozbiegnijmy
2nd rozbiegnij rozbiegnijcie
3rd niech rozbiegnie niech rozbiegną
anterior adverbial participle rozbiegłszy
verbal noun rozbiegnięcie

Further reading
  • rozbiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.