rozbujać

Polish

Etymology

From roz- +‎ bujać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈbu.jat͡ɕ/
  • Rhymes: -ujat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧bu‧jać

Verb

rozbujać pf

  1. (transitive, reflexive) to rock, to swing (set in an oscillating motion)
    Synonyms: rozkołysać, rozchwiać, rozhuśtać
  2. (transitive) to rouse, to stir up

Conjugation
Conjugation of rozbujać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozbujać
future tense 1st rozbujam rozbujamy
2nd rozbujasz rozbujacie
3rd rozbuja rozbujają
impersonal rozbuja się
past tense 1st rozbujałem rozbujałam rozbujaliśmy rozbujałyśmy
2nd rozbujałeś rozbujałaś rozbujaliście rozbujałyście
3rd rozbujał rozbujała rozbujało rozbujali rozbujały
impersonal rozbujano
conditional 1st rozbujałbym rozbujałabym rozbujalibyśmy rozbujałybyśmy
2nd rozbujałbyś rozbujałabyś rozbujalibyście rozbujałybyście
3rd rozbujałby rozbujałaby rozbujałoby rozbujaliby rozbujałyby
impersonal rozbujano by
imperative 1st niech rozbujam rozbujajmy
2nd rozbujaj rozbujajcie
3rd niech rozbuja niech rozbujają
passive adjectival participle rozbujany rozbujana rozbujane rozbujani rozbujane
anterior adverbial participle rozbujawszy
verbal noun rozbujanie

Further reading
  • rozbujać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbujać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.