rozciąć

Polish

Etymology

From roz- +‎ ciąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔst͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ciąć

Verb

rozciąć pf (imperfective rozcinać)

  1. (transitive) to cut open, to cut, to slit

Conjugation
Conjugation of rozciąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozciąć
future tense 1st rozetnę rozetniemy
2nd rozetniesz rozetniecie
3rd rozetnie rozetną
impersonal rozetnie się
past tense 1st rozciąłem rozcięłam rozcięliśmy rozcięłyśmy
2nd rozciąłeś rozcięłaś rozcięliście rozcięłyście
3rd rozciął rozcięła rozcięło rozcięli rozcięły
impersonal rozcięto
conditional 1st rozciąłbym rozcięłabym rozcięlibyśmy rozcięłybyśmy
2nd rozciąłbyś rozcięłabyś rozcięlibyście rozcięłybyście
3rd rozciąłby rozcięłaby rozcięłoby rozcięliby rozcięłyby
impersonal rozcięto by
imperative 1st niech rozetnę rozetnijmy
2nd rozetnij rozetnijcie
3rd niech rozetnie niech rozetną
passive adjectival participle rozcięty rozcięta rozcięte rozcięci rozcięte
anterior adverbial participle rozciąwszy
verbal noun rozcięcie

Further reading
  • rozciąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozciąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.